زندگی:شوری پایان ناپذیر<>غوغایی تا بیکران<>نهری خروشان که هرگزنایستد وخشک نشود<>گاهی مواج وزمانی ارام<>دلپذیر وروحبخش وگاهی گل آلود و حزن آور<>گهی بر وفق مراد<>همراه ودل انگیز<>تسلیم وبکام دلو زمانی بی هدف<>نا ارام.تند وخشن<>لختی بسر آرام قایقها و گاهی گرداب وحشتناک..

زندگی:کوهی از غمها<>بیابان لایتناهی آمال وآرزوها<>کویر رنج ودردها<>آنکس که آنرا شناخت وقصد از آنرا دریافت<>خوشبخت آنکس که انرا عبث انگاشت وهدف انرا نیافت<>ناموفق<>بی هدف ونهایتا زیانکارش خوانند

انسان:عصاره خلقت و مکمل هستی. 

انسان:نقطه عطفی در هستی. 

انسان:موجودی سرآمد همه مخلوقات. 

انسان:صدفی در اقیانوس هستی که گوهرجان در خود دارد.

انسان:موجودی که اکثر مخلوقات به برکت او افریده شده اند.

انسان:کتابی قطور- عمیق- شگفت آور و ناخوانده.

انسان:اشرف مخلوقات که ناسوتیان دانشمند*کائنات فشرده اش خوانند.

انسان:افریده ای که افریده اش خود را تحسین کرد.

انسان:موجودی که از اسفل السافلین تا اعلی علیین جولانگاه اوست.

انسان:صندوقچه ای ازاسرار و مکنوناتی چون عقل-اندیشه-غم-عاطفه و...

انسان:موجودی که بی حقیقت خود حیوانی بیش تر نیست.

الهی:اندیشه ای تا به تو پردازم و عقلی تا در کار تو سازم.

الهی:همتی تا کاخ غرور ویران و آشیانه دل آباد سازم.

الهی:اراده ای که خویشتن نبینم و بصیرتی که تنها تورا بینم.

الهی:بینایی ده تا ره بشناسم و قدرتی تا ان ره بپیمایم.

الهی:عنایتی کن تا لطف را درک و شعوری تا مهرت را فهم بنمایم.

الهی:توانی تا تعبد بتوانم و عزمی تا از راه نمانم.

الهی:سوزی که ساز دل بنوازم و اهی که مینای دل بگذارم.

الهی:دلی که بر عشق تو بنا نمایم و عشقی که تنور دل به ان بتابانم.

الهی:جانی که در سودای تو بازم و سری تا در پای تو اندازم.

ای حبیب...

             ای حبیب...

                           ای حبیب...

                                                                                           امین یا رب العالمین

نماز:سروشی از دیار خاکیان بر عالم افلاک.

نماز:روح عبادات وامتزاج خشوع و دلدادگی.

نماز:طپیدن جان درمقام عبد و بندگی.

نماز :استوار نامه و میثاق عشق و عاشقی.

نماز:انتقال نورو صدا از ناسوت به لاهوت.

نماز:سیر دل در حریم حرم یار.

نماز:تدوین قصه ی دلدادگی از  دلدار.

نماز رازی در نیاز ونیازی در راز.

خوشبختی:بهره گیری از همه ی مواهب وامکانات زندگی است بگونه ای که تدبیر کنندهاش توصیه فرموده.

خوشبختی:دریافت نور ازلابلای پرده های ضخیم ناکامیها و خواهش های نفسانی/انتخاب وتعقیب مسیر/تادستیابی به منبع روشنایی وقرار گرفتن در حریم رحمت ورضایت خداوندی.

خوشبختی:احساس رضایت وابراز بندگی وتسلیم در برابر اراده و مشیت خداوندی است.

خوشبختی:ایجاد آرامش درونی وغنای روحی است.

خوشبختی:نوای دلنشینی است در نهاد/که ازهر نسیم جانبخشی لطیفتر/روح پرورتر/معطرتر وصفابخش تر است.

خوشبختی:اهنگی ملایم از جانب کمال/لباسی است زیبا برقامت زندگی و سروشی فرحناک بهر ما خاکیان /شهدی فراتر از انگبین و شرابی همچون سلسبیل.

خوشبختی:ارمغان یک زندگی سالم/بهره ی راه انبیاء و میوه درخت توحید.